Huiswinkels Bond Zonder Naam opnieuw open
Bond Zonder Naam wil zoveel mogelijk mensen vanuit het hart aanspreken en met elkaar verbinden, en zo een samenleving creëren die een warm verschil maakt, vooral voor wie minder kansen krijgt. Concreet willen we dit waarmaken door mensen te inspireren en helpen in hun groei. Want hoe meer inzicht we in onszelf en de wereld hebben, hoe meer we elkaar te bieden hebben.
Dit engagement maken we hard voor en met mensen in kansarmoede, eenzaamheid of gevangenschap.
Door te steunen help je kwetsbare gezinnen; geef je een dakloze warmte om de koude winter door te komen; help je kinderen van kansarme gezinnen aan een boekentas en gevulde brooddoos; en zoveel meer dat Bond Zonder Naam mogelijk maakt…
vrije gift of door één van de leuke producten van Bond Zonder Naam aan te kopen in één van de huiswinkels in onze gemeenschap.
Een gift is mogelijk op rekeningnummer BE33 5230 8009 0046
Een aankoop kan in één van de Bond Zonder Naam huiswinkels in Nijlen of Kessel:
Vinckens Liesbeth
Woeringenstraat 39f, 2560 Nijlen
0479 700733
Hilde Sempels
Dongelstraat 5, 2560 Kessel
Via deze link kom je op een overzicht van de producten die in de huiswinkels beschikbaar zijn:
https://www.bzn.be/Repository/Doemee_Huiswinkels/20220616_Huiswinkel_Collage_02.pdf
Teamdag in de stilte en rust van de abdij
Afgelopen zaterdag 29 oktober hield het team van onze pastorale eenheid een beleidsdag in het gastenkwartier van de abdij van Averbode.
In de ochtend namen we de tijd om te bezinnen over onze dromen en zorgen voor onze pastorale eenheid Sint-Salvator. De hele voormiddag brachten we ideeën samen. ’s Middags sloten we aan bij de viering in de abdijkerk en genoten we van een stevige, lekkere maaltijd in het gastenkwartier. Na een korte wandeling en een bezoek aan de abdijwinkel Het Moment, bekeken we samen hoe we onze bevindingen konden vertalen in concrete stappen die we het komende jaar zouden kunnen zetten. Wat die stappen zijn zullen we de komende teamvergaderingen verder uitwerken en concreet vorm geven.
In een omgeving die snel verandert en in een tijd met een toenemen- de nood aan duurzame oplossingen, neemt het team de belangrijke taak op zich om de verschillende geloofskernen samen te brengen en te begeleiden. Omdat dit uiterst moeilijk is en omdat vele factoren —en niet in het minst de menselijke factoren— daarbij een rol spelen, vergt het ook veel van ons als team.
De rust en stilte van de abdij, de warme vriendschappelijke groepsgeest en het onderlinge respect maakten het mogelijk dat het team, even weg van de praktische dagelijkse beslommeringen, tot nieuwe inzichten en doelen kon komen. En eerlijk, na corona en na een aantal vrij harde, slopende conflicten tussen geloofskernen, was dat heel erg nodig. We kwamen opnieuw op adem…
Pastorale brief van onze bisschop over energiecrisis en winter
Beste medewerkers en goede vrienden,
Er komen moeilijke maanden op ons af. De oorlog in Oekraïne woedt onverminderd voort. De president van de Russische Federatie overschrijdt alle grenzen van de rede en het recht. Hij wil Oekraïne op de knieën krijgen, al blijft geen steen meer op de andere over. Het aantal onschuldige slachtoffers loopt verder op, vooral onder de burgerbevolking. Met de gaskraan in de hand wil hij heel het Westen treffen. Ondertussen stijgen de energieprijzen naar ongekende hoogten. De impact op onze maandelijkse factuur is groot, zowel thuis als op het werk. De regeringen van ons land doen hun best om de situatie onder controle te houden, al hollen ook zij vaak achter de feiten aan. Hoe staan wij als christelijke gemeenschap in deze crisistijd?
Vooreerst blijven wij onze solidariteit betuigen met Oekraïne niet enkel met woorden maar ook met daden. Zij zijn het slachtoffer van een onrechtvaardige oorlog en van gruwelijke oorlogsmisdaden. Hopelijk komen de aanstichters van deze oorlog ooit voor het Internationaal Hof van Justitie in Den Haag. Dat is de geëigende plek om oorlogsmisdadigers te berechten volgens de regels van het internationaal recht. De Oekraïense bevolking ziet een bijzonder harde winter tegemoet. Velen van hen zonder huis of onderdak, zonder veiligheid en verzorging, ten prooi aan onvoorspelbare bombardementen. Zeker, de beperkingen die wij ons moeten opleggen inzake energieverbruik, verwarming of levensmiddelen zijn een vorm van solidariteit met het Oekraïense volk. Het is ons aandeel in hun weerbaarheid. Wij zouden hen verraden indien wij opnieuw goede maatjes werden met hun verdrukkers, omwille van ons eigen gemak. Er is een vijandig systeem dat we enkel samen kunnen en moeten weerstaan. En dan dragen wij nog steeds een veel kleiner aandeel in de last dan zij! Bovendien blijven Oekraïense oorlogsvluchtelingen bij ons welkom. Indien de vluchtelingenstroom in de komende wintermaanden zou toenemen, omwille van toenemend geweld of van barre weersomstandigheden, zullen we zoeken naar bijkomende plaatsen van opvang en onthaal. De grens van Europa loopt tot waar wij de grens leggen van de solidariteit. Dat is een christelijke visie op Europa.
Dan is er de stijgende levensduurte. Om tal van factoren – ook andere dan de oorlog in Oekraïne – blijven vele uitgaven omhoog gaan. Een winkelkar kost gemiddeld 12,33% meer dan een jaar geleden. Een gezin van twee personen dat een jaar geleden 390 euro neertelde voor boodschappen, betaalt nu 438 euro (berekening van september 2022). De inflatie stijgt. Lenen wordt duurder. Vakantie wordt duurder. Het sociale leven wordt duurder. Wie maandelijks voldoende verdient, heeft nog steeds een overschot. Wie daarentegen maandelijks aan de limiet zit, loopt tegen tekorten aan. De winkelkar moet kleiner. Uitgaven voor de kinderen dienen uitgesteld. Een vakantie of reis zit er niet meer in. Een huisdier kan niet of moet terug naar het asiel. Op school stijgt het aantal kinderen met een lege brooddoos, of met niet vervangen kledij. Bouwen of verbouwen is voor veel koppels een onhaalbare droom. Bedrijven moeten hun activiteiten verminderen, tal van zelfstandigen hun zaak sluiten. Het roept allemaal veel vragen op. Niet alleen tijdelijke maar vooral ook blijvende vragen. Waar ligt onze economische horizon? Hoeveel groter moet de kloof tussen rijk, gegoed en arm nog worden? Komen steunmaatregelen wel terecht bij wie die het meest nodig hebben? Hoe ongelijk mogen wij kinderen in onze samenleving laten of doen opgroeien? Deze vragen reiken ver voorbij onze dagelijkse boekhouding of politieke budgettering. Het is aan de christelijke gemeenschap om ze te blijven stellen en mee te zoeken naar antwoorden.
De crisis dwingt ons tot versobering of besparing. Het moet nu wel. En wat blijkt wanneer het moet? Dat het ook kan! Dat het in veel gevallen en bij veel mensen best kan. Niet allen, maar velen van ons – mezelf zeker inbegrepen – kunnen best versoberen, zonder dat als een tekort te ervaren. De verwarming een paar graden minder zetten of uitschakelen waar het niet hoeft. Een dikkere pull dragen – hoeveel heb ik er niet ongebruikt liggen! De fiets nemen in plaats van de wagen voor kortere afstanden. Een leuke maar onnodige aankoop uitstellen. Seizoensgroenten of -fruit kopen van bij ons, liever dan dure producten uit verre landen. ‘Sharing is caring’ is een nieuwe slogan: iets met elkaar delen of uitwisselen, beter dan het weg te gooien of ieder voor zich te kopen, toont dat je zorgzaam bent en om elkaar geeft. Studenten die een appartement delen. Vriendinnen die kledij uitwisselen. Buren die tuinmateriaal delen. Gezinnen die voor de vakantie een huizenruil in binnen- of buitenland organiseren. Collega’s die een groepsaankoop organiseren van brandstof of van computermateriaal. Het doet me denken aan de jeugdbeweging. Hoe we daar creatief moesten omspringen met weinig geld en middelen. En hoe het net daarom leuk, om niet te zeggen leuker was! Als die creativiteit nu eens in de hele samenleving ingang vond. We zouden er zelfs gelukkiger kunnen van worden. Versoberen en verdelen: het zijn geijkte woorden uit het christelijke vocabularium. Net daarom durf ik ook rekenen op uw begrip voor de moeilijke beslissingen die de leden van de Kerkraad en de teams van de pastorale eenheden in deze context moeten nemen.
Zijn de tijden erg veranderd? In 1956 zong Doris Day: ‘Qué será, será. Whatever will be, will be. The future’s not ours to see. Qué será, será. What will be, will be.’ Toen waren mijn ouders twee jaar getrouwd, en was ik (bijna) één jaar jong. Hoeveel moeilijke tijden hebben we sindsdien niet als samenleving doorsparteld! De toekomst blijft een onvoorspelbaar raadsel. We weten niet wat morgen op ons afkomt. We zullen het wel zien. Zolang we maar redelijk reageren, alert en solidair blijven met elkaar. En een kaars blijven branden voor God van hierboven.
Beste groeten en wensen bij het naderen van een moeilijke winter,
+ Johan Bonny
Bisschop van Antwerpen
Brief stijgende energieprijzen
Beste teamlid van een pastorale eenheid,
Beste lid van een Kerkraad,
We leven nog steeds in woelige tijden: corona is nog niet voorbij en ook het oorlogsgeweld blijft duren. Na de warme zomermaanden en kritieke watervoorraden, kijken we nu aan tegen torenhoge energiekosten en forse prijsstijgingen. Het belooft dan ook een moeilijke winter te worden. De stijgende energieprijzen treffen niet alleen talloze particulieren en gezinnen maar ook de kerkgemeenschap. De energiekosten voor een viering lopen soms fors op. Naast de zorg voor onze planeet (Laudato Sì) is er de zorg over de betaalbaarheid en de solidariteit met de (nieuwe groepen van) armen.
Ook binnen onze kerkelijke organisaties moet we nadenken over energiebesparende maatregelen, zowel op korte als op lange termijn. De checklists van Ecokerk kunnen hierbij alvast wat inspiratie bieden. Kleine stappen kunnen we snel zetten, grotere vergen dan weer een doordachte langetermijnvisie. De situatie is vandaag soms zo ernstig dat zelfs inboeten op comfort geen taboe meer is. Of we nu zelf volledig instaan voor de financiering dan wel mogelijk toelagen ontvangen van gemeenten of andere overheden (bv. kerkfabrieken) maakt geen verschil. Enkel door in te zetten op minder verbruik zullen de prijzen volgens het marktmechanisme van vraag en aanbod hopelijk stabiliseren en opnieuw dalen.
Hoe we ons verbruik best beperken, hangt af van situatie tot situatie. Wat we ook beslissen: vast staat dat het altijd creativiteit zal vergen. We moeten vooral aanvaarden dat het met wat minder ook nog kan. Pasklare antwoorden of oplossingen kunnen we u bijgevolg niet bieden. Wat we wel kunnen doen is u hieronder enkele tips en suggesties aanreiken om het energieverbruik van kerken en parochiezalen binnen de perken te houden.
- We moedigen u als teamleden en kerkraadsleden zoveel mogelijk aan om over de stijgende energiefacturen spoedig een overleg te plannen. Maak daarbij goede en vooral haalbare energiezuinige afspraken. Doe dat bij uitbreiding ook met de externe partners die gebruik maken van de kerkgebouwen (muziekscholen, concerten, tentoonstellingen…) en parochiezalen. Bekijk of er ruimte is om de energiekost door te rekenen in die activiteiten.
- Kies deze winter afhankelijk van de activiteit en het aantal deelnemers een aangepaste ruimte (naar grootte en verbruik). Bekijk of u vieringen binnen uw pastorale eenheid eventueel kan centraliseren zodat minder ruimten opgewarmd moeten worden. Laat bv. doopsels zoveel mogelijk aansluiten bij de eucharistieviering of vier in een (kleinere) doopkapel. Principieel is het niet de bedoeling dat de kerkfabriek de tarieven voor huwelijken en uitvaarten systematisch zou verhogen. Uitgangspunt is dat gelovigen hiervoor het standaardtarief blijven betalen. Omwille van verschillen in energieverbruik tussen verschillende kerken, is het wel mogelijk dat een pastorale eenheid de beslissing neemt om kerkelijke plechtigheden deze winter te laten plaatsvinden in één energiezuinige kerk. Wanneer gelovigen hiervan wensen af te wijken, en ervoor kiezen om de dienst toch te laten doorgaan in een minder energiezuinige kerk, zal hiervoor een energiemeerkost aangerekend worden die duidelijk vooraf wordt gecommuniceerd.
- Schakel de centrale verwarming pas later in het najaar in, zet de thermostaat één of meer graden lager en schakel ze ook vroeger uit. Onderzoek of de basistemperatuur in het gebouw niet verlaagd kan worden: overleg- waar nodig- met monumentenwacht of de erfgoedcel. Verhoog de temperatuur in de kerk enkel voor de viering.
- Voor vergaderingen in parochiezalen is het best aanvaard- en werkbaar om de temperatuur te verlagen naar 19°C.
- Beperk de binnen- en buitenverlichting en schakel-waar mogelijk-zoveel mogelijk over op ledverlichting.
- Vermijd tijdens de wintermaanden externe activiteiten in kerken waarvoor extra verwarming noodzakelijk is.
Dat zulke beslissingen soms allesbehalve vanzelfsprekend zijn, begrijpen we maar al te goed.Indien u één van bovenstaande maatregelen neemt, raden we u ook aan om hierover duidelijk te communiceren aan alle betrokkenen. In geval van bijkomende vragen kan u terecht bij uw vertrouwde contactpersonen bij de vicariaten en bij de heer Dirk Van der Straeten van de dienst kerkfabrieken via kerkfabrieken@bisdomantwerpen.be.
Aan de gelovigen uit ons bisdom schreef monseigneur Johan Bonny een pastorale brief (zie bijlage twee) waarin de bisschop op zijn beurt aandacht vraagt voor deze problematiek alsook begrip voor de moeilijke beslissingen die de leden van de Kerkraad en de teams van de pastorale eenheden moeten nemen.
Tot slot: op zaterdag 22 oktober van 9.30 tot 12 uur organiseert Attent haar tweede Ecokerkraad in Wommelgem. Inschrijven kan via patrick_naulaerts@hotmail.com. Op 15 november 2022 van 20.30 tot 22 uur organiseren de vicariaten in samenwerking met het CCV dan weer een online forum over de energiecrisis om best practices over de kerkgebouwen uit te wisselen. Doelpubliek zijn de teamleden van de pastorale eenheden, vertegenwoordigers van de bisschop in kerkraden of het CKB. Per Kerkraad vragen we om maximaal één collega te laten aansluiten om zinvol uit te wisselen. Interesse? Inschrijven kan via antwerpen@ccv.be. Na afloop bezorgen we de waardevolle suggesties aan alle teamleden, zodat ook wie er niet bij was ermee aan de slag kan.
Vriendelijke groet,
Emmanuel Ikeobi Wim Selderslaghs
Bisschoppelijk vicaris Bisschoppelijk vicaris
Pinksteren 2022 – Als een lopend vuurtje
Grote ontmoetingsdag Handelingen voor heel het Bisdom Antwerpen, in Turnhout op 6 juni 2022 met als motto ‘Als een lopend vuurtje’. Mogen we ook jou daar verwachten?
Waar? De hele binnenstand van Turnhout: 6 kerken, het Begijnhof, musea, de hogeschool HIVSET, de Grote Markt, vele straten en pleinen, …
Wanneer? 6 juni 2022 van 9.30 tot 18 uur
Voor wie? Iedereen is welkom: jong en oud, gezinnen, jeugdbewegingen, teams en werkgroepen vanuit het hele pastorale veld, geëngageerde vrijwilligers uit geloofskernen, geïnteresseerden in het aanbod, toevallige passanten, inwoners van Turnhout, leden van vele bewegingen en groepen in Turnhout en ons bisdom, …
Waarom? We willen het project Handelingen feestelijk afsluiten, we willen vooruitblikken naar de toekomst, elkaar in verbondenheid ontmoeten, laten zien waar we voor staan als Kerk in ons bisdom. Onze bisschop stelt ons die dag de vraag: ‘Wie wil in de voetsporen van Petrus en Paulus als een apostel mee getuigen?’
Wat? Een gevarieerd feestelijk en inhoudelijk binnen -en buitenprogramma voor iedereen, jong en oud, waaruit je vrij kan kiezen en waarin we alle zintuigen aan bod laten komen.
Hoeveel kost het? We bieden je deze dag helemaal gratis aan. Een vrije bijdrage wordt zeer op prijs gesteld.
Meer info? We zorgen regelmatig voor een nieuwe update op deze tegel. Op handelingen@bisdomantwerpen.be schrijf je je in en kan je terecht met vragen.
Lees hier alvast de warme uitnodigingsbrief van onze bisschop en noteer de datum alvast in je agenda!
Parochieblad
Wil je op de hoogte blijven van wat leeft in onze parochie, neem dan een abonnement op de lokale editie van Kerk&Leven.
Klik hier om je te abonneren, of om een vraag te stellen over je abonnement.